با چمداني در دست پر از كولبار تو

در اين كوچه هاي بي كسي به يادت قدم ميزنم...

به ياد عطر موهايت در بين ياس ها گريه ميكنم...

چشمانم را ميبندم و باز حس ميكنم همان روز بارانيست

كه جسم بي جانت را در آغوش گرفته ام و مانند ابري برايت ميگريم

و چه زود از دست دادمت...

و چه بد است كه به فرشته ها حسودي ميكنم براي داشتنت...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: